ื่อย ฉันอยากจะระบาย หรือถ้าฉันเหนื่อยมากๆฉันก็อยากจะมีคนที่พร้อมที่จะอยู่กับฉันไม่ต้องมีคำปลอบโยนอะไร ฉันแคค่อยากกอดและร้องไห้ไปกะเขา แต่เวลามีคนเขามาคุยกับฉัน คุยได้ไม่เท่าไรฉันรู่สึกไม่อยากจะคุยต่อกับเขา ต่มันก็ทำให้ฉันเหงามันเช่นกัน ฉันว่าฉันเองก็พร้อมจะเปิดใจ หรือฉันเงที่ยังไม่พร้อม หรือฉันกลัวการเริ่มต้นใหม่หรือเปล่า ทกวันนี้เหมือนฉันสู้มาคนเดียวตลอดบางครั้งก็คิดว่าอยยากจะหยุด แต่มันก็ทำไม่ได้ การร้องไห้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการอะไรกันแน่ ฉันสับสน

่าอยากจะแฟน แต่พอถึงเวลาที่มีคนมาจีบ และคุยกันไปสักพักหนึ่ง มันทำให้ฉันรู้สึกเบื่อและไม่อยากคุยกับเขา พอไม่มีคนคุยมันทำให้ฉันเหงา และอยากจะมีคนคอยรับฟัง ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันหมายความว่าอะไร รือจะเป็นจากการที่ฉันเรียนหนัก บางครั้งมันทำให้ฉันไม่อยากทำอะไรเลย อยากจะนั่งอยู่เฉยๆ บางครั้งก็อยากจะร้องไห้

��ป็นคนที่แต่ก่อนไม่เคยจริงจังกับอะไรเลย เราเครียดเรื่องครอบครัว เพื่อน อนาคต วันๆสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขคือโทรศัพท์ มันเหมือนเป็นสิ่งทดแทนอะไรบางอย่างในชีวิต ความสุขไงล่ะ เราคิดว่า ตัวเราเริ่มจะมีอาการสมาธิสั้น ก็ตอนที่เกรดเราออกนี้แหละ เกรดเรา 3.17 ซึ่งมันน้อยมาก น้อยลงกว่าเดิมอ่ะค่ะ ความจำเราเริ่มไม่ค่อยดี ไม่มีสมาธิทำอะไรเลย สายตาก็แย่ลง นั่นทำให้ เราคิดว่า เปิดเทอมมานี้ จะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น แต่พอเอาเข้าจริงๆ พอโตขึ้นการเรียนก็หนักขึ้น กลายเป็นว่าเราจริงจังกับมันทุกอย่าง เรากลายเป็นคนขี้หงุดหงิด อารมณ์เสียตลอดเวลา การเรียนมันหนักขึ้นในขณะที่เราไม่มีเวลาว่างเหลือพอที่เราจะมีความสุข เราจริงจังกับมันมากเกินไปเหรอ? เราอยากได้เกรดดีๆ ให้สมกับเงินที่พ่อแม่ลำบากหามาได้แต่ละบาท ซึ่งการที่เราจริงจังกับการเรียนเราว่ามันคงจะดีแน่ๆ ถ้าเรามีเกรดที่สูงขึ้น แต่ในตอนนี้ เราไม่มีความสุขเลย มันเกิดคำถามหลายอย่าง เราทำทั้งหมด เพื่อพ่อแม่ เพื่อเกรด เพื่อได้รับการยอมรับ ที่ต้องแลกมาด้วยการเสียความสุข สุขถาพของเรา เราจะทำไปทำไม เราสับสนกับมันมาก เรารู้ว่าการตั้งใจเรียนเป็นเรื่องที่ดี การมีเกรดสูงๆก็คงทำให้พ่อแม่ภูมิใจไม่น้อย แต่ถึงอย่างงั้นเราก็เครียดอยู่ดี งานทุกๆอย่างมันหนักมาก เราไม่มีเวลาว่างพอจะมานั่งเล่นโทรศัพท์เพื่อหาความสุขแบบแต่ก่อน เราควรจะจริงจังกับงานต่อไปดีรึเปล่า

ัวเองขาดความรักจากคนรอบข้าง แม้แต่เพื่อนหรือครอบครัว ค่อยๆห่างเหินไปทีละนิดๆ เหมือนโลกใบนี้มีเราอยู่ตัวคนเดียว ไม่เคยที่จะป็นคนสำคัญของใคร ทุกข์ใจก็ได้แต่เก็บไว้คนเดียว ไม่มีคนคอยให้กำลังใจหรือให้ปรึกษาเลย

คนนึงเว้ย ที่แบบถูกมองว่าอ้วนตลอด เห้ย!!ตูผอมกว่ามึงเยอะเลยนร้าา แล้วแบบคือไม่มองหน้าตูเลยว่าเล่นด้วยป่าว แม่งก็เบื่อที่ถูกเรียกอย่างงั้น เลยหันไปลดน้ำหนัก แล้วเป็นไง "น้ำหนักขึ้นมา5โล!!!" คือแบบ"ตูตั้งใจลดน้ำหนักแต่ไม่ได้ผลงี้!! เออเจริญ~~ มีบ้างไหมใครสักคนที่เป็นแบบนี้ อ้วนแล้วอ้วนอีก แถมลดน้ำหนักยังอ้วน หายใจเข้ายังอ้วนเลย!! ปล.น้ำหนัก49!!

��นผู้ชายที่สนิทมากคนนึงรู้จักกันมา 4-5ปีหล่ะ...เราเป็นเพื่อนที่เค้าสนิทและไว้ใจมากที่สุด..เค้าจะย้ำสถานะกับเราชัดเจนกับเราเสมอว่าเป็นเพื่อนกัน..แต่บางครั้งใจเรามันก้อชอบเผลอไปซิน๊า.ก้อเพราะการกระทำของเค้าบางทีมันก้อทำให้เราคิด...สถานะตอนนี้เราทั้งคู่โสดค่ะ...ไม่มีใครมีแฟนเลย..เค้าเพิ่งเลิกกับแฟน..ส่วนเราโสดมาหลายปีหล่ะ