รู้สึกตัวคนเดียวแม้ มีแต่ลูกกำลังใจเดียวที่มี
ฉันอายุ25ปี ฉันรู้จักเป็นเพื่อนเป็นแฟนกับสามีมา7ปี มีห่างหายเลิกล้ากันไป2ครั้ง แล้วกลับมาคบกันได้4-5เดือน ก็ท้อง ฉันมีปัญหากับทางบ้านของตัวเอง พูดตรงๆคือเค้าจะเรียกร้องสิดสอด แต่ดิฉันอยากเก็บเงินไว้เพื่อลูก แต่พอผ่านไปสักพักสามีก็เริ่มเมินเฉย ทั้งที่ก่อนนี้ให้กำลังใจเสมอ ฉันย้ายมาอยู่บ้านแม่สามี ฉันยอมฝั่งบ้านสามีทุกอย่าง ไม่เรียกร้องอะไร เพราะเวลานั้นลูกสำคัญที่สุด บ้านสามีออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่าง ฉันก็ซึ้งใจจึงพยายามทำตัวมีประโยชน์ให้มากที่สุด แต่บางครั้งฉันก็หลุดความขี้เล่นบ้าง คือมีหลุดใช้คำว่า เรา แต่ไม่ได้ลามปามนะคะ ไม่ได้หยาบคาย สามีก็เตือนบ่อยๆว่า "ที่บ้านไม่ชอบเธออยู่ยังจะพูดแบบนั้นอีก เธอไม่ใช่ลูกเค้านะแบบเค้านะ" ยอมรับค่ะว่าตัวเองก็ไม่ได้ทำทุกอย่างได้ดี แม่มือใหม่ งานใหม่ ที่อยู่ใหม่ เพื่อนร่วมงานใหม่ ไหนจะปั้มนม ไหนจะเลี้ยงลูกกลางคืน ซึ่งเคยเป็นคนมีประโยชน์ไปไหนใครก็ต้องการ แต่ตอนนี้ทำอะไรก็ติดขัดไปหมด มันสะสมมาทีละนิด บอกสามี สามีก็บอกว่าฝืนหน่อย ไม่ค่อยรับฟังเรา พอฟังทีไรก็มีแต่ซ้ำเติม ไม่ก็ว่าเราเองนั้นแหละผิด บอกใครไม่ได้ พูดกับใครก้ไม่ได้ กับเพื่อนกับแม่ก็ไม่กล้าเล่า เพราะมันจะดูไม่ดี รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกตลอด เค้าเอาแต่ลูกเราจริงๆ ถ้าไม่จำเป็นต้องมีเรา เค้าก็ทำเฉยๆ ไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย ทั้งทีีีนี้ก็ลูกเรา
แก้ไข
ลบ
ยืนยันการลบ | ยกเลิก
